Weglaten

WEGLATEN

Zonder je er veel van bewust te zijn, laten we gedurende de dag heel veel informatie weg. Als we onze gevoelens uiten zullen woorden ook nooit helemaal de lading dekken of uitdrukken wat jij van binnen ervaart of voelt. Hierdoor zal jou gevoel dus al vervormd gaan worden en daardoor ook vervormd opgepakt worden door degene waar je het aan vertelt. Ook zal diegene op zijn of haar beurt deze woorden vanuit de eigen gevoelswereld weer vervormen.

Maar zelfs al zouden je woorden redelijk de lading dekken en iemand kan jou goed begrijpen. Niemand kan in jouw hoofd kruipen en het vanuit jouw beleving ervaren. Iedereen heeft zo zijn eigen ervaring.

Gedurende de dag laten we  veel weg als we momenten omschrijven.

Als je een partner hebt en diegene komt thuis na een dag werken en je vraagt hoe de dag is geweest krijg je bij de ene persoon als antwoord…. Goed…. (herkenbaar hihi) en bij de ander krijg je een heel verhaal. Zelfs dat verhaal is niet volledig.
Stel je voor iemand vertelt over wat er gebeurde bij het koffieapparaat. Dan vertelt hij of zij vast wie erbij waren en in grote lijn wat er gebeurde. Misschien vertelde iemand over de vakantie bijvoorbeeld, dat het zo leuk was en wat ze gedaan hebben. Maar stel je zou dit in detail vertellen zonder weglaten, dan duurt het behoorlijk lang om alle details te vertellen…. En ik heb het over meerdere details dan waar je nu misschien aan zou denken. Denk naast wat ze deden ook maar eens over hoe ze zich voelden of wat ze misschien roken ( denk maar even aan lucht van koffie bijvoorbeeld) en of er misschien een vlieg op iemands arm zat…ja, er gebeurd veel meer…..

Ander voorbeeld. Ik zeg, ik loop in het park met de hond. Dan weet je dat ik daar gelopen heb en kun je misschien een beeld vormen. Bedenk wel dat je nu niet weet in welk park ik liep en hoe het eruit zag. Mocht je dat wel weten dan kun je beeld vormen doordat het bekend terrein voor je is omdat je er weleens geweest bent.

Maar weet jij nu in welk park ik liep? En hoe het eruit zag? En wat er allemaal gebeurde?

Nee want ik heb veel informatie weggelaten. Ik zou bijvoorbeeld weggelaten kunnen hebben dat er ook anderen waren en dat er 5 honden waren maar dat er ook zwanen in de sloot zwommen…. Sloot?… daar had ik toch niet over verteld? En dat die sloot naar riool rook al helemaal niet. Zo krijg je ineens een ander beeld van het park maar nog steeds weet je maar weinig want wat gebeurde er met de honden en mensen en zwanen, ook dat had ik weggelaten.

Nu denk je misschien, ja…. dat is logisch dat je niet alles in detail gaat vertellen anders wordt het wel een lang verhaal.

Besef dat je, zelfs als je erbij was, veel details weg zou laten.

Je kunt namelijk niet de hele tijd focus op alles wat er gebeurd hebben.

Als je met iemand praat en een paar meter verder op praten ook mensen met elkaar kun je dat niet goed volgen. Misschien ben je nieuwsgierig wat daar gebeurd en verleg je even je focus naar die mensen maar realiseer je dat je aandacht verminderd met de persoon met wie jij op dat moment in gesprek was.

Waarom gebeurd dit?

Je brein laat weg omdat er zoveel gebeurd dat je helemaal gek zou worden als alles tot je zou komen op bewust niveau. Het is een soort bescherming omdat je op bewust niveau een overload zou krijgen. Op onbewust niveau krijg je het wel allemaal mee.

Het weglaten is dus eigenlijk heel handig van ons brein maar er zitten ook nadelen aan.

Jij laat namelijk weg wat onbelangrijk is voor jou en een ander laat weg wat onbelangrijk is voor de ander.

Ook worden je gedrag en gevoelens aangestuurd vanuit je onbewuste. Dus wanneer je bewust nadelen ervaart van je gedrag en/of emoties hoop je misschien dit met wilskracht te veranderen. Helaas komt het regelmatig voor dat je het ongewenste gedrag toch weer doet met alle gevolgen van dien. Om echt te veranderen zal je de verandering moeten maken in het onbewuste. Daar waar de aansturing vandaan komt.

Stel…. Je zou alle ins en outs weten dan hebben we vaak meer begrip voor wat er speelt maar door weglating krijgen we ook kleuring. Want weglaten gaat niet alleen over letterlijk iets niet benoemen zoals bv de zwanen maar het gaat ook over weglaten van bepaalde bewuste of onbewuste gevoelens, voor bewuste gevoelens hebben we een keuze om deze bewust te delen of weg te laten maar als de gevoelens en overtuigingen onbewust zijn beinvloeden ze ons onbewust.

Doordat het onbewuste de reactie van het bewuste aanstuurt kun je ineens een heel andere reactie krijgen op wat je zegt dan dat je bedacht had. De ander heeft door de eigen interpretatie een eigen ervaring die niet perse hoeft overeen te komen met hoe jij het bedoelde.

Als ik de kleur groen benoem denk je misschien dat we het over hetzelfde hebben. Hoeveel kleuren groen zijn er? Je denkt dat je het over hetzelfde hebt, maar is dat wel zo?

Hoe bewuster we zijn, dat we van alles weglaten hoe meer we ons realiseren dat anderen dat ook doen en dat er daardoor ook miscommunicatie kan ontstaan. Hoe meer we rekening kunnen houden met de effecten van weglaten en onze onbewuste overtuigingen, hoe meer begrip en liefde we voor elkaar kunnen hebben.

Werken aan onbewuste belemmerende overtuigingen wordt ook wel schaduwwerk genoemd. Datgene wat nog onbewust is mag uit de schaduw en er mag licht op schijnen.

Hoe wij op dingen reageren wordt ook beinvloed door generaliseren en vervormen.

Hier vertel ik een andere keer over.

En oh ja…. het park was niet met een sloot en zwanen maar met een bospad in een park….zo zie je hoe je beeld door een paar woorden kan vervormen…..

Fijne dag en heb het goed, Alma